​​เส้นทาง เส้นนี้ ล้อมราย ด้วยต้นยาง
​​106 พาฉันเข้าไปเจอ เมืองที่งามท่ามกลางหมอกสีจางๆ
​​ผู้คน รอยยิ้ม มิตรไมตรีเต็ม เปี่ยม ในทุกๆวัน
​​หัวใจ อ่อนโยน อบอุ่นและคุ้นเคยมานาน
​​อยากจะแนะนำให้เธอ รู้จักจัง

​​ให้เวลา นำพา เธอมาซักวันนึง
​​เส้นทางเดินที่หวน ชวนกลับมา
​​ในค่ำ คืน นั้น ที่ เรา ได้
​​พบ ได้เจอได้สัญญา

​​แม้พรุ่งนี้เป็นอย่างไร อนาคตพลิ้วไหว เลือนลาง อ่อนโยนกว่า ที่ฉันคิด
​​มองไปทุกทาง ไม่ชัดเจนยังคง เฝ้าตามหา
​​เส้นทางฝันใกล้เข้ามาถึง
​​เท่านี้ ความรู้สึกดีๆ มันเอ่อล้นออกมา
​​มองที่ฉัน ข้างในแววตา แล้วเธอจะเข้าใจ
​​เธอและฉัน จะก้าวเดินไป ไปนะ ไปโตยกัน

​​กี่ร้อน กี่หนาว ฤดูที่แปรเปลี่ยน
​​กี่ฝน กี่พายุที่วนเวียน ทำให้ใจนั้นโตขึ้นทุกๆวัน
​​ท่ามกลาง ดอกไม้ ส้มแดงอมเทา กลีบทองกวาวแย้มบาน
​​เส้นทางที่เดิน อาจเจอะและพบความลำบาก
​​แต่อย่างน้อย เราก็โต ขึ้นอีกวัน

​​และในวันที่ฉันเคว้งคว้างลอยบนฟ้าไกลๆ
​​ฉันยังคงได้พบ ใครสักคน
​​ที่จะคอย ส่ง ยิ้ม และ คอย
​​เป็นพลัง ในวันที่หมองหม่น

​​แม้พรุ่งนี้เป็นอย่างไร อนาคตพลิ้วไหว เลือนลาง หากยังรอให้ฉันพบ
​​และเจอเส้นทาง โหดร้ายยังไง ไม่ยอมแพ้
​​เพราะความรักนั้นมีความหมาย
​​กลั่นเป็นหยดน้ำที่ยังคลอ และเอ่อล้นออกตา
​​นี่แหละความสุขที่มีค่า มากมายเกินสิ่งใด

​​

หนาว ยังมีวันเหือดหาย น้ำค้าง กลายเป็นอุ่นไอ
​​บนพื้น ดินยัง คง กำเนิด เกิดเป็นพันธุ์ไม้ขึ้นใหม่
​​ทั้ง เรื่องราวที่เศร้าใจ จะทุกข์ หม่นหมอง และอ่อนไหว
​​จะกลับกลายเป็นวันดี ปลุกรอยยิ้มที่เคยมี
​​และยังคงมีพรุ่งนี้ ให้เริ่มใหม่

​​แม้พรุ่งนี้เป็นอย่างไร อนาคตพลิ้วไหว เลือนลาง อ่อนโยนกว่า ที่ฉันคิด
​​มองไปทุกทาง ไม่ชัดเจนยังคง เฝ้าตามหา
​​เส้นทางฝันใกล้เข้ามาถึง
​​เท่านี้ ความรู้สึกดีๆ มันเอ่อล้นออกมา
​​มองที่ฉัน ข้างในแววตา แล้วเธอจะเข้าใจ
​​เธอและฉัน จะก้าวเดินไป ไปนะ ไปโตยกัน